Het protest van de suffragettes stopte niet in de gevangenis. Suffragettes in de Holloway Prison begonnen in juli 1909 met hongerstakingen. Dit is een actie waarbij de vrouwen stopten met eten uit verzet.
De eerste vrouw die voedsel weigerde, was Marion Wallace Dunlop. Zij zat in de gevangenis omdat ze een fragment uit de Bill of Rights op een muur van het Lagerhuis had gestempeld. De Bill of Rights is een belangrijk onderdeel van de wet van het land. Ze eiste behandeld te worden als een politieke gevangene in plaats van als een crimineel.
Andere suffragettes in Holloway begonnen een paar dagen later met hongerstakingen en de meesten werden binnen enkele dagen vrijgelaten.
Als reactie op hun klachten hebben parlementsleden en de minister van Binnenlandse Zaken de gevangenis bezocht. De omstandigheden werden toen verbeterd.
Suffragettes werden echter nog steeds gevangen gezet als criminelen en er volgden meer hongerstakingen in Holloway en andere gevangenissen.
De regering was niet bereid door te gaan met het vrijlaten van suffragettes die in hongerstaking gingen.
In september begonnen gevangenisdoktoren vrouwen die weigerden te eten dwangvoeding te geven. Dit was een gewelddadig en pijnlijk gebeuren, waarbij gebruik werd gemaakt van een buis die door de neus of keel werd gevoerd van de suffragette.
Veel vrouwen kregen tussen 1909 en 1914 dwangvoeding. In 1912 was er een massale hongerstaking in Holloway. Een Suffragette-gevangene wierp zich toen over een trap uit protest.
Hieronder kan je een illustratie en een video bekijken over dwangvoeding.
The practice of force-feeding the women did long-term damage to the physical and mental health of the suffragettes, as tubes were shoved up their noses like in the case of this woman at Holloway Prison in 1911. pic.twitter.com/WUDDRsnxbi
— Marina Amaral (@marinamaral2) March 8, 2021